Nieuwe Stad Magazine
Beatrijslaan 76 A
B-3110 Rotselaar
nieuwe.stad@scarlet.be
www.nieuwestad.be
 

 

 

Favoriete leraar

 

Herman Wouters

 

Frank Vandenbroucke, huidig Vlaams minister van Onderwijs, is op het eind van zijn humaniora ‘van de school gevlogen’ omwille van aanslepende conflicten met de directie. Rik Camerlinckx, nu op pensioen, was de leraar die toen bemiddelde. We zochten hen allebei op.


    

    Frank Vandenbroucke:

‘Rik Camerlinckx was een fantastische leerkracht die zijn vak geschiedenis op een zeer boeiende manier bracht. Hij werkte hard aan zijn lessen, die hij ook betrok op de samenleving. Bij hem was geschiedenis niet langer de opsomming van veldslagen, koningen en keizers. Het was een verhaal over hoe een maatschappij zich ontwikkelt en hoe dat verband houdt met de dagelijkse realiteit. Onrechtstreeks heeft hij daarmee mijn politiek engagement bepaald. Bovendien was hij ook buiten de lessen heel begaan met de jonge mensen. Hij was bemiddelaar in de relaties tussen leerlingen en directie. Dat was een moeilijke taak want we gingen tot op het randje van wat mocht en soms erover. Hij moest de kerk in het midden houden en hij deed dat goed en geëngageerd.’


    

          Rik Camerlinckx:

‘Het doet natuurlijk deugd dat te horen. Het betekent dat je toch zinvol bent geweest. Ik liep niet rond met de idee dat ik een geëngageerde leerkracht was. Ik zet me spontaan graag in. Ik ben zo. Dat ik in de geschiedenislessen altijd dieper ben ingegaan op de feiten en ook de economische sociale, culturele en politieke verbanden zag, heeft ook met mijn aard te maken. Ik zeg niet snel: “Zo is het.” Ik spreek van verbanden, het standpunt van de ene partij, terwijl anderen het zo interpreteren,… Een oud-leerling heeft me ooit gezegd dat het voor hem een grote verrassing was dat ik bij het behandelen van de Koude Oorlog in de schoenen van de Amerikanen ging staan, maar daarna ook in die van de Russen zodat men de twee partijen afstandelijk kon bekijken. Hij was verbaasd dat ik geen kant koos of stelde dat een partij fout was. Men moet de dingen duiden, maar het blijft steeds een interpretatie. “Het is zo” kan je alleen maar zeggen van feiten, zoals: “Napoleon is geboren.” Van het ogenblik dat je de feiten verlaat, zit je in interpretaties die je zinvol en verantwoord kunt vinden of waar je vraagtekens bij kunt zetten. Ik vind het belangrijk om in de schoenen van iemand anders te gaan staan. Als ik mondeling examen afnam, stelde ik me in de plaats van de leerling en dacht ik: “Ik zit daar waar die leerling zit, met zijn verwachtingen, met zijn onzekerheden, met eventueel zijn faalangst.”’

‘Het was toen net na mei ‘68. Het college was op dat ogenblik een soort pilootproject voor een democratische school. Er was een directieraad waarin ook leerlingen vertegenwoordigd waren en Frank was leerlingenafgevaardigde. De directeur voelde het wezenlijke van de democratisering niet echt aan. Niet bewust, maar hij kwam uit een cultuur waar dat heel ongewoon was. Hij vond het niet gemakkelijk om zijn bevoegdheid met de anderen te delen.’

 

'Frank zei achteraf dat al die

 botsingen een goede leerschool zijn

  geweest voor zijn politieke leven.'

 


‘Ik vond wat er bij de leerlingen bezig was goed en interessant en stond aan hun kant. Natuurlijk namen ze soms radicale standpunten in en gingen ze over de schreef, maar dat weet je van tevoren. Jongeren die iets uitproberen, verleggen de grenzen. Maar globaal genomen vond ik wat ze deden positief. Het kwam tot een polarisering van de spanningen want leerlingen stellen de dingen veel extremer. Als je 18 jaar bent, staat “compromis” niet zo direct in je woordenschat. Frank zei achteraf dat al die botsingen een goede leerschool zijn geweest voor zijn politieke leven en dat hij ingezien heeft dat men compromissen moet sluiten.’

‘Dat Frank op het einde van zijn laatste jaar is buitengezet, vond ik erg. Ik stond machteloos. Er waren een aantal leerkrachten die het moeilijk met hem hadden, hoewel de dingen die hij deed helemaal niet zo negatief waren. Anderen hadden daar meer begrip voor. Hij had o.a. enkele ludieke acties georganiseerd en die karikatuur van een leraar in het leerlingenblad was de druppel die de emmer deed overlopen. De prefect had alle leerkrachten waar Vandenbroucke les van kreeg samengeroepen en hij somde een reeks feiten op, die men uiteraard niet kon ontkennen. Ik vond dat ze daar niet zo zwaar aan moesten tillen, maar ik kon natuurlijk niet beletten dat andere leerkrachten daar wel zwaar aan tilden. Mijn pleidooi voor hem werd niet aanvaard. “Het moest afgelopen zijn en hij zou aan de deur worden gezet. Hij mocht niet meer in het college komen.” We hebben nog gedaan gekregen dat hij toch zijn examens kon meedoen. Voor mij moest hij toen een groepswerk maken. Hij koos iets over de sociale noden in Leuven en de verborgen armoede.’


Voor een PDF-versie van dit artikel klik hier.

 

[ Foto's: Bart Wynant en NS archief ]

 

 

De overname van teksten van deze website is toegelaten voor elk niet-commercieel doel mits vermelding: © Nieuwe Stad Magazine - Antwerpen

______________________________

 

'Wat de bewoners van deze stad nog het meest typeert,

is dat ze diepere levenservaringen delen met elkaar.'


[ lees het artikel ‘Loppiano’ hier ]


Reageer hier op dit artikel

Naam :
E-mail :
Tekst :



Archief

04-2009Thema’s die me bezighouden
01-2009Maandagmorgen in maatpak
12-2008Een lotje uit de loterij
11-2008Voorbij het onmogelijke
10-2008Favoriete leraar - (pdf)
09-2008Het hoofd koel
06-2008Kunstschilder Eric Robin
05-2008Muzikant en leraar - (muziek)
04-2008Moederdag
03-2008Solveig
02-2008Mooi wonen
01-2008Th(oma)s in As
12-2007In het asielzoekerscentrum
11-2007De kracht van kwetsbaarheid
10-2007Honderduit
09-2007Een gezegend schooljaar
06-2007Een laatste brief
05-2007De natuur: een waarde op zich
04-2007Waarden communiceren
01-2007Een stevig polleke
© Nieuwe Stad - Beatrijslaan 76 A, B-3110 Rotselaar - nieuwe.stad@scarlet.be - www.nieuwestad.be
© 2014 browsbox - Nieuwe Stad