Nieuwe Stad Magazine
Beatrijslaan 76 A
B-3110 Rotselaar
nieuwe.stad@scarlet.be
www.nieuwestad.be
 

 

 

Gek op dieren

 

Thomas Goyvaerts

 

NS: Vertel eens, wie is Jo de Rijck?
Jo:
Ik! Ik ben 26 jaar, verloofd, in de fleur van mijn leven. Toen ik jong was, vluchtte ik graag in mijn fantasiewereld. Op mijn achtste levensjaar ben ik gestart met clownshows voor de kinderen uit de buurt. Dat was mijn grote droom. Vroeger was ik heel erg verlegen, zeker als tiener. Maar door de shows ben ik stilaan meer en meer zelfzeker geworden. Toen ik achttien was, ben ik gestopt met school en ben ik twee jaar lang beroepsclown geweest.

NS: En zo is het allemaal begonnen?
Jo:
Niet helemaal, het duurde nog even tot ik echt mijn weg vond. Toen ik twintig was, kreeg ik het enge gevoel dat mijn leven leeg was. Ik had mijn eerste grote droom wel waargemaakt, maar ik voelde dat er meer was. Hoewel ik gelovig was, ‘deed’ ik daar niet veel mee. Op een avond was ik erg aan het twijfelen of ik wel goed bezig was, toen ik plots iemand tegenkwam die ooit mijn kampbegeleider was. Ze zei me dat ze vroeger hetzelfde had gevoeld en dat ze toen een vorming had gevolgd om zendingswerk te gaan doen. Na drie maanden kreeg ik het gevoel dat God me vroeg ‘alles te verkopen wat ik bezat’ en te stoppen met clownerie; wat ik ook heb gedaan. Dat is de grootste beslissing uit mijn leven, op mijn trouwbeloften binnenkort na.

NS: Hoe ben je dan cabaretier geworden?
Jo:
Toen ik acht was, was ik bij een optreden van ‘De Nieuwe Snaar’, een cabaretgroep. In die voorstelling had ik een soort van oergeluk, ik droomde helemaal weg. Ik wilde dat echt graag doen, maar tegelijk zei mijn onzekerheid me dat ik dat nooit zou kunnen. Toen ik stopte met clown zijn en alles verkocht of al mijn zekerheden losliet, voelde ik me echt vrij om aan cabaret te beginnen. Ik kreeg plots ook een heleboel kansen, waardoor ik voelde dat dit de juiste keuze was.


Jo de Rijck


NS: Ben je dan gestopt met je zendingswerk?
Jo:
Ik ben zendingswerk blijven doen terwijl ik opstartte als cabaretier. Ik ben vooral in België gebleven en ben veel met jongeren in contact gekomen. Het was een heel leuke, maar ook een heel moeilijke periode. Ik was vaak eenzaam, at meestal alleen maar brood omdat ik geen geld had om iets anders te kopen, maar het was ook wel deugddoend. Op dat zendingswerk had ik het nog niet zo slecht. Je hoort wel vaak erg nobele en heroïsche verhalen over missiewerk in Afrika, maar mijn ervaring was anders. Het is materialistisch erg zwaar, emotioneel is het ook niet te onderschatten en ik werkte hard, maar ik had toch het gevoel dat ik in een beschermde bubbel zat. Er is een grote organisatie van mensen die het zendingswerk ondersteunen. Na drie jaar ben ik gestopt en heb ik een jaar in een fabriek gewerkt om te proeven van het echte leven en om aan mijn karakter te werken. Ik heb er vooral geleerd om iets te doen wat ik niet graag doe en om door te zetten. Als je altijd alleen je dromen waarmaakt, is er het gevaar dat je begint te zweven.

 

'Heel vaak wordt geloof

  ervaren als iets saais en vrooms.'

 


NS: Je hebt vorig jaar in februari in Nederland het cabaretfestival ‘Kleinzalig’ gewonnen. Welke invloed heeft dat gehad?
Jo:
Dat festival heeft veel deuren geopend. Ik ben plots heel veel beginnen optreden en sinds enkele maanden leef ik fulltime van mijn shows. Nu zijn dus al mijn dromen weer aan het uitkomen. De komende drie jaar zijn een opleiding, een leerproces. Ik wil erg graag nog beter worden, om in theaterzalen op te treden.



NS: Ter gelegenheid van ‘Kleinzalig’ noemde men jou een ‘christelijke cabaretier’. In welke mate heb je daar zelf voor gekozen?
Jo:
Het is mijn achtergrond. Door ‘Kleinzalig’ hebben de media me opgepikt. Ik ben er zeker fier op dat ik als cabaretier ook christelijk kan zijn. Heel vaak wordt geloof ervaren als iets saais en vrooms en ik vind het leuk om dat te doorbreken. Ik ben echter niet elke voorstelling over geloof aan het spreken, of beter gezegd, aan het preken. Zo’n stempel is vaak een nadeel, omdat mensen denken dat je alleen maar dat ene kunt. Ze willen entertainment, geen kerkdienst. Vanuit de kerken is er wel veel vraag naar nieuwe vormen van evangelisatie, op een frisse, jonge manier. Met cabaret bereik je een publiek dat je anders nooit in een kerk ziet. Als je het goed brengt, kan je ook echt een boodschap in je show leggen. Door de humor staan mensen open om dieper te gaan. Vanuit de entertainmentwereld is er ook vraag naar iets vernieuwends. Cabaret is tegenwoordig vaak grof, heel plat, heel hard. Mensen willen soms gewoon rustig op hun stoel zitten zonder voortdurend gechoqueerd te worden.

 

‘Door de humor staan mensen

 open om dieper te gaan.’

 


NS: Je huidige show heet Ik ben een beest. Ben je een dierenliefhebber?
Jo:
(enthousiast) Absoluut! Ik ben gek op dieren. Toen ik acht was, sprongen mijn katten al door brandende hoepels. Heel onbewust gaan al mijn voorstellingen over dieren. Het is een passie van mij, dus dat komt altijd weer terug. Ik heb ook kindershows waarin ik werk met duiven, slangen, een kat, een konijntje en een kip. Ik heb een geit helemaal getraind, die kan alles wat een hond kan. Alleen is ze bang voor publiek, dus wil ze nooit samen met mij optreden.

NS: Jo de Rijck treedt op verschillende plaatsen in Vlaanderen en Nederland op. Een speellijst en informatie om hem te boeken vind je hier.



I K  B E N  E E N  B E E S T


In de clowneske voorstelling Ik ben een beest laat Jo de Rijck zien dat cabaret prima gecombineerd kan worden met entertainment. Als kijker word je geconfronteerd met brullende dieren en stalen kettingen, met een beest gevangen in een kooi, worstelend met zichzelf en met zijn baas.
De voorstelling gooit alles op een hoop: absurd, wild, sexy, droevig, interactief en een tikje educatief. Ze is geschikt voor allerlei gelegenheden en doelgroepen, voor jongeren, studenten,… voor iedereen die onder de 80 is, maar geen kind. Over specifieke optredens voor kinderen vind je de nodige info hier.

Jo de Rijck bracht Ik ben een beest reeds op congressen, in middelbare scholen, in studentenverenigingen,... De voorstelling duurt minstens 45 minuten.

 

[ Foto's: Kleinkunstig, Photos.com ]

 

 

De overname van teksten van deze website is toegelaten voor elk niet-commercieel doel mits vermelding: © Nieuwe Stad Magazine - Rotselaar

______________________________

 

'Wat de bewoners van deze stad nog het meest typeert,

is dat ze diepere levenservaringen delen met elkaar.'


[ lees het artikel ‘Loppiano’ hier ]


Reageer hier op dit artikel

Naam :
E-mail :
Tekst :



Archief

06-2008Zin in een ijsje
02-2008Gek op dieren
01-2008Doe wat je zegt
12-2007Straatkinderen maken theater
11-2007Het verhaal van Bong
10-2007Wereldbeker voor daklozen
09-2007Loppiano
© Nieuwe Stad - Beatrijslaan 76 A, B-3110 Rotselaar - nieuwe.stad@scarlet.be - www.nieuwestad.be
© 2014 browsbox - Nieuwe Stad