![]() |
Nieuwe Stad Magazine Beatrijslaan 76 A B-3110 Rotselaar nieuwe.stad@scarlet.be www.nieuwestad.be |
E E N G E S C H E N K Z I J N V O O R E L K A A R
Michel Bronzwaer
Decembermaand. Feestmaand. ‘Mooi zijn is stralen.’ Vanaf grote borden langs de weg wordt de tekst me toegeschreeuwd. ‘Mooi zijn is genieten’, zegt een variant door de reclamemakers van Nivea bedacht.
Ik merk dat de boodschap een dubbele reactie in me oproept. ‘Ik wil ook opvallen; ik moet er goed uitzien.’ En een niveautje dieper het onbehaaglijke gevoel: ‘Gaat het dan alleen maar om het ik en om de uiterlijke schijn?’ In woord, beeld en geluid worden van alle kanten impulsen op me afgeschoten: Genieten. Lichamelijkheid. Uiterlijk. Ik. Alsof dáár alle geluk te halen is.
‘Mooi zijn is stralen’, terwijl je vanbinnen misschien zo triest bent als wat…
Talloze malen heb ik ervaren dat als ik de aandacht verschuif van mezelf naar de ander, dat dan een vrede door me stroomt en dat die vrede een diep ervaren gevoel van vreugde wordt wanneer mijn houding door die ander positief wordt beantwoord. Mijn gerichtheid op de medemens is geen eenrichtingsverkeer gebleven, maar wederkerig geworden. En dat is het! Ik zou willen dat deze boodschap op reclameborden, in radiopraatjes, in songteksten, in televisieprogramma's gehoor zou krijgen. Maar kan jij je een reclametekst voorstellen als ‘maak van je leven een geschenk voor elkaar’?
'Toch ligt in die woorden een inspiratie vervat die wereldvernieuwend is.'
Toch ligt in die woorden een inspiratie vervat die wereldvernieuwend is. Die leidt van depressie naar vreugde, en die armoede en eenzaamheid verdrijft. Maar het is een tegenstroomse inspiratie, een mentaliteit van minderheden. Van wereldverbeteraars, zeg maar. ‘Mensen die bij zichzelf een scheppende kracht aanboren. Ze realiseren zich dat ze het niet eens zijn met bepaalde ontwikkelingen en gaan tot de actie over’, wat Leopold Neuhold in het interview zegt op pp. 14 en 15 van dit nummer.
Zoals de actie bijvoorbeeld van die man in een verzorgingshuis voor ouderen, die zich tot de dichtstbijzijnde school heeft gericht... Hij ging vragen of leerlingen op stap wilden gaan met ouderen in rolstoelen, de natuur in. ‘Hartverwarmend’, vertelde hij. ‘Als de kinderen eenmaal achter hun tijdelijke oma of opa lopen, gedragen ze zich super verantwoordelijk. En met de ouderen gebeurt ook wat. Ook zij voelen zich verantwoordelijk voor de tiener die hen duwt. Er wordt over van alles gepraat. Soms gebeurt het dat de kinderen onverwachts hun ‘oma’ of ‘opa’ komen ophalen in het tehuis. Glunderend komen ze dan samen uit de lift.’
Glunderend. Stralend.
Niet omdat ze mooi willen zijn! Maar omdat ze de vreugde hebben ontdekt om een geschenk te zijn voor elkaar.
Contact: Michel Bronzwaer
[ Foto's: Photos.com en Eef Ieven ]
De overname van teksten van deze website is toegelaten voor elk niet-commercieel doel mits vermelding: © Nieuwe Stad Magazine - Antwerpen
______________________________
'Wat de bewoners van deze stad nog het meest typeert,
is dat ze diepere levenservaringen delen met elkaar.'
[ lees het artikel ‘Loppiano’ hier ]
Reageer hier op dit artikel |
Archief | |
02-2009 | Een oproep tot iedereen |
11-2008 | Kredietcrisis: nieuwe spelers graag! |
10-2008 | Rijke ontmoetingen - (pdf) |
09-2008 | De laatste les |
06-2008 | Kiezen voor dynamiek |
05-2008 | Strenger dan streng |
04-2008 | In een instelling gaan wonen |
03-2008 | Persoonlijkheid |
02-2008 | Mediawaarheid |
01-2008 | Het einde van een mythe |
12-2007 | Feestmaand |
11-2007 | Tralietrotters |
10-2007 | Lichaamscultuur |
09-2007 | Vingers opsteken |
06-2007 | We are all brothers you know |
02-2007 | Journalistiek die inspireert |