![]() |
Nieuwe Stad Magazine Beatrijslaan 76 A B-3110 Rotselaar nieuwe.stad@scarlet.be www.nieuwestad.be |
Marc van Kerkhoven
Eind juni ging ik naar een symposium over de dialoog tussen joden en christenen. Het thema was Zegeningen, geďnspireerd door een tekst uit het boek Genesis: ‘De HEER zei tegen Abram: “Trek weg uit je land, verlaat je familie, verlaat ook je naaste verwanten en ga naar het land dat ik je zal wijzen. Ik zal je tot een groot volk maken, ik zal je zegenen, ik zal je aanzien geven, een bron van zegen zul je zijn. Ik zal zegenen wie jou zegenen.”’
Een van de joodse sprekers op het symposium was Rabbi Silvina Chemen, een (vrouwelijke) rabbijn uit Buenos Aires (Argentinië). Uit haar referaat haal ik een interessante gedachte bij het begin van dit nieuwe schooljaar: de ‘pedagogie van de zegening’. Hoe kunnen we zelf gezegende mensen zijn en kinderen en jongeren helpen om het ook te worden? Rabbi Chemen liet zich in haar inleiding o.a. inspireren door de herkomst van het woord ‘zegening’ in twee talen: Hebreeuws en Latijn.
Zeg goed wat goed is.
Het Latijns woord voor zegening is benedictio en komt van bene dicere: goed zeggen. Opvoeden tot zegenen begint met goed te spreken. Dit kan twee dingen betekenen. Enerzijds moeten we leren juist, vaardig en deskundig te spreken; maar als dit zou betekenen dat bene dicere alleen een kwestie is van oefenen en vaardig worden en dus volledig in eigen handen ligt, vergeten we de tweede betekenis. Bene dicere kan je ook begrijpen als: spreken over wat goed is. Dit is niet evident. Het lijkt wel of het in onze tijd vooral belangrijk is dat we zoeken naar wat fout loopt. Indien nodig moeten we dat natuurlijk doen. Maar is het niet even belangrijk om onszelf en anderen te leren een fijnere neus te ontwikkelen voor wat goed en juist loopt? Bene dicere.
In het onderwijs wordt veel gesproken. Meestal wordt ook goed en vaardig gesproken. De kunst bestaat er dus in ook het goede goed te zeggen.
Kniel en spreek.
Door het Hebreeuwse woord voor zegening berakhah te begrijpen, komen we verder op het spoor van de ‘pedagogie van de zegening’. In het Hebreeuws is het woord berakhah familie van berej, wat knie betekent en ook verwijst naar articuleren, uitspreken, belijden.
Om de goede dingen goed te zien, is het nodig dat we ‘knielen’. Wie te verwaand rechtop staat, ziet de grond van dingen niet. We moeten ons klein maken en niet prat gaan op wat we zelf verwezenlijken. De pedagogie van de zegening heeft dus ook te maken met ontvankelijk worden.
En knielend kunnen we misschien daar waar het kan God ter sprake brengen bij de kinderen en jongeren voor wie we verantwoordelijk zijn. Zoals Paulus schrijft in de brief aan de Romeinen: ‘Want er staat geschreven: “Zo waar ik leef - zegt de Heer -, voor mij zal elke knie zich buigen, en elke tong zal God loven.”’ (Rom. 14, 11).
En hoe gek het ook klinkt: knielen maakt een mens groter.
Trek weg.
Misschien klinkt dit alles wat naďef... maar het woord naďef heeft zijn wortels in het Latijnse woord voor geboren (natus). De ‘pedagogie van de zegening’ vraagt een tweede naďviteit, een tweede geboorte. Dit is maar mogelijk als we doen wat Jahweh ook van Abram vraagt: ‘Trek weg uit je land, verlaat je familie, verlaat ook je naaste verwanten en ga naar het land dat ik je zal wijzen.’
God volgen en zijn daden zegenen, kan maar als we wegtrekken uit onszelf om te gaan waar God ons wil. ‘Je land’ kan hier zijn: je meningen, je verleden, je dromen, je plannen. Je grenzen oversteken, je muren, je angsten. Ook dat is niet zo evident. Want onderweg zullen we mensen ontmoeten die anders zijn dan wij. We moeten hen leren kennen, met hen samenwerken, met hen studeren. Weggaan betekent echter niet dat we onszelf verloochenen.
Hoe raar het ook klinkt: juist door te gaan waar God ons wijst, komen we onszelf terug tegen. Door in dat land naar anderen te gaan, krijgen we een bril om onszelf te zien. Onze zegening ligt verder dan onszelf.
Marc van Kerkhoven is inspecteur godsdienstonderwijs.
[ Foto: Photos.com ]
De overname van teksten van deze website is toegelaten voor elk niet-commercieel doel mits vermelding: © Nieuwe Stad Magazine - Antwerpen
______________________________
'Wat de bewoners van deze stad nog het meest typeert,
is dat ze diepere levenservaringen delen met elkaar.'
[ lees het artikel ‘Loppiano’ hier ]
Reageer hier op dit artikel |
Archief | |
04-2009 | Thema’s die me bezighouden |
01-2009 | Maandagmorgen in maatpak |
12-2008 | Een lotje uit de loterij |
11-2008 | Voorbij het onmogelijke |
10-2008 | Favoriete leraar - (pdf) |
09-2008 | Het hoofd koel |
06-2008 | Kunstschilder Eric Robin |
05-2008 | Muzikant en leraar - (muziek) |
04-2008 | Moederdag |
03-2008 | Solveig |
02-2008 | Mooi wonen |
01-2008 | Th(oma)s in As |
12-2007 | In het asielzoekerscentrum |
11-2007 | De kracht van kwetsbaarheid |
10-2007 | Honderduit |
09-2007 | Een gezegend schooljaar |
06-2007 | Een laatste brief |
05-2007 | De natuur: een waarde op zich |
04-2007 | Waarden communiceren |
01-2007 | Een stevig polleke |