Nieuwe Stad Magazine
Beatrijslaan 76 A
B-3110 Rotselaar
nieuwe.stad@scarlet.be
www.nieuwestad.be
 

 

 

Het verhaal van Bong

 

Ed Herkes

 

Ex-gedetineerde Bong Bautista vertelt zijn geschiedenis. In de Filippijnen zat hij vast wegens drugs en beleefde er een tragische tijd. Hij kwam vrij en wist zich ook innerlijk te bevrijden.

In ‘87 werd Bong gearresteerd. Hij werd aangeklaagd voor het telen en het gebruiken van drugs. Hij was toen achtentwintig. Omdat hij geen geld bezat, moest hij een beroep doen op een pro-Deoadvocaat. In zijn omgeving worden deze advocaten ironisch ‘voorvechters van de waarheid’ genoemd, omdat ze hun tijd besteden aan het overtuigen van cliënten om zich schuldig te verklaren liever dan ze te verdedigen. Bong kreeg een veroordeling van twintig jaar. ‘Waarom ik?’ Zo riep hij door de rechtzaal toen de rechter het vonnis sprak.
‘Tijdens de eerste nacht in de cel, op een keihard bed, herinner ik me onophoudelijk te hebben geweend. Ik had mijn familie onteerd, zo erg dat korte tijd nadien mijn vader een hartinfarct kreeg. Vanaf die nacht was ik een nummer geworden. De innerlijke pijn was afschuwelijk. Ik begreep niet hoe ik zo diep was weggezakt.’

 

‘Ook al was mijn lichaam gevangen, mijn geest was vrij. Vrij om

te dromen, om te geloven in een betere wereld ook daar in de gevangenis.’

 


We ontmoetten Bong tijdens een internationale bijeenkomst van de Focolarebeweging, september vorig jaar in Boedapest. Inmiddels is hij op vrije voeten en al dertien jaar getrouwd. Met zijn vrouw Glenda leidt hij een eenvoudig en hard werkend bestaan in de hoofdstad Manilla. Hij is productieleider van een kaarsenbedrijf dat hij ruim elf jaar geleden heeft opgezet met een groep ex-gedetineerden zoals hij. Wat hij verdient is genoeg om zijn familie van een waardig bestaan te voorzien. Een droom die hij nooit had gedacht te kunnen realiseren, zeker niet op die fatale dag waarop zijn leven plots stilstond en de gevangenispoort achter hem dichtsloeg. Zijn detentie duurde acht jaar. Toen hij vrij kwam was hij een ander mens. Maar de weg terug viel niet mee.
Hij vertelt: ‘De gevangenen zaten opeengepakt in kleine ruimtes. De hygiënische omstandigheden waren mensonterend. Er was nauwelijks te eten. Alleen al in de hoofdgevangenis van Manilla zitten tienduizend mensen. Geweld, zedenbederf, troosteloosheid,… vieren hoogtij. Wat op mij nog de meeste indruk maakte, waren de talloze jongeren - vaak tieners nog - die veroordeeld werden zonder dat men rekening hield met de leeftijd. Ze deelden hetzelfde lot als dat van de bazen van de maffia. Ze zaten in dezelfde gevangenis waar tot voor kort ook de ter dood veroordeelden zaten. Gelukkig stemde het Filippijnse parlement in 2006 voor de afschaffing van de doodstraf.’


Als wilde dieren opgesloten in een kooi (Filippijnen)


De jezuïeten in Manilla zetten zich vanaf het begin van de jaren negentig in voor pastorale hulp aan gevangenen. De lokale kerk heeft hen onmiddellijk gesteund en veel vrijwilligers hebben zich aangesloten bij hun project dat vooral ijvert voor mensenrechten, eigenwaarde van de gedetineerden, moraliteit en spiritualiteit.
Toen Bong hiermee in contact kwam, nam zijn leven een beslissende wending. Tot dan toe overheerste in hem een woede tegen alles en iedereen. ‘Ik haatte mijn familie die uit elkaar gevallen was door de scheiding van mijn ouders. Ik haatte mijn drugsverslaving. Ik haatte de armoede die me had gedwongen van school af te gaan. Diep in mezelf smeekte ik om hulp.’ Toen bood een universiteit gevangenen de mogelijkheid om te studeren. Bong was een van de eersten die zich meldden en hij slaagde voor het toelatingsexamen. ‘Ik was diep ontroerd want studeren was mijn droom.’
Bong leerde vrijwilligers van de Focolarebeweging kennen die met de jezuïeten regelmatig de gevangenis bezochten. ‘Ze waren open en altijd blij. Ze hebben me geleerd de anderen lief te hebben, ook de mensen die me kwaad deden en hen te vergeven. Ik dacht na over de liefde van God en begon mijn metgezellen te helpen, me correct te gedragen ten opzichte van de bewakers... niet uit vrees maar uit liefde ook voor hen. Ik heb toen in mezelf een nieuwe wil om te leven ontdekt. Ook al was mijn lichaam gevangen, mijn geest was vrij. Vrij om te dromen, om te geloven in een betere wereld ook daar in de gevangenis, en om aan die wereld te werken met kleine daden van broederlijkheid.’


Bong (uiterst links) - september '06 in Boedapest


Na vijf jaar studeerde Bong af in Handelseconomie. Kort daarna kreeg hij zijn vrijheid terug. ‘Dat is nu veertien jaar geleden. Al die tijd ga ik regelmatig terug naar de gevangenis om met anderen - waaronder ex-gedetineerden zoals ik - gevangenen te bezoeken. Velen in de gevangenis willen ons leren kennen. Ze willen weten hoe wij het hebben gedaan.’
En hier houdt het niet op voor Bong. ‘Ik voel me tegenwoordig een gelukkig man, heb een mooi gezin, werk, vrienden, een ideaal om voor te leven, maar hoe zit het met hen daarbinnen? Ik heb aan den lijve ondervonden wat het betekent in afwachting van je vrijheid te moeten leven, in angst voor hoe het later zal gaan. Angst om te worden afgewezen door een maatschappij die de deuren voor je gesloten houdt. Daarom wilde ik iets voor de gevangenen doen.’

Bong besprak zijn verlangen met vrienden en er ontstond het idee om een huis op te richten voor ex-gedetineerden, waar ze terecht kunnen en geholpen kunnen worden om de weg terug te vinden in de maatschappij.
‘Het was op een zondag en we lazen in het evangelie het verhaal van Zacharias aan wie Jezus vraagt of hij in zijn huis te gast mag zijn. Zacharias was een “publieke zondaar”... Die dag hebben we besloten om aan ons project de naam Huis van Zacharias te geven.’
Daarna heeft iemand al een terrein voor dit huis geschonken. Alles staat nog aan het begin maar het groepje vrienden weet dat uit kleine zaadjes grote bomen groeien. Bong heeft het eerder al eens meegemaakt.

 

        

Bong Bautista doet zijn verhaal in Boedapest.

 

[ Foto's: Città nuova - NS archief ]

 

 

De overname van teksten van deze website is toegelaten voor elk niet-commercieel doel mits vermelding: © Nieuwe Stad Magazine - Rotselaar

______________________________

 

'Wat de bewoners van deze stad nog het meest typeert,

is dat ze diepere levenservaringen delen met elkaar.'


[ lees het artikel 'Loppiano' hier ]


Reageer hier op dit artikel

Naam :
E-mail :
Tekst :



Archief

06-2008Zin in een ijsje
02-2008Gek op dieren
01-2008Doe wat je zegt
12-2007Straatkinderen maken theater
11-2007Het verhaal van Bong
10-2007Wereldbeker voor daklozen
09-2007Loppiano
© Nieuwe Stad - Beatrijslaan 76 A, B-3110 Rotselaar - nieuwe.stad@scarlet.be - www.nieuwestad.be
© 2014 browsbox - Nieuwe Stad