![]() |
Nieuwe Stad Magazine Beatrijslaan 76 A B-3110 Rotselaar nieuwe.stad@scarlet.be www.nieuwestad.be |
Herman Wouters
We houden op een symposium een panelgesprek over hoe omgaan met ziekte, handicap en lijden. Omdat ik bij personen met een verstandelijke handicap werk, heeft men mij gevraagd om de sprekers mee te modereren. Het publiek is nog stil van de vorige spreker als het de beurt is aan Mady uit Genk waarbij jaren geleden een kanker werd ontdekt. Ze heeft deze voormiddag haar pillen nog niet genomen omdat haar gezicht daardoor een beetje opzwelt. De medicatie kan wel even wachten tot na het gesprek.
'Een dokter vertelde me dat ik
de Ziekte van Kahler had.'
'Over mijn ziekte vertellen en mijn beleving ervan, hoe moet ik daaraan beginnen?' Mady denkt enkele ogenlikken na. 'Ik geloof dat er in het ziekteverloop verschillende periodes te onderscheiden zijn.'
'In 1995 vertelde een dokter me dat ik de Ziekte van Kahler had. Ik kende die ziekte niet en was daarom eigenlijk niet zo verontrust met dat nieuws. Er zijn toch zoveel ziektes. Het heeft enkele dagen geduurd vooraleer het tot me doordrong dat het om een kanker ging en wel bepaald om een beenmergkanker.'
'Ik was kleuterleidster en wilde koste wat het kost blijven werken. Daarom werd er met een milde chemokuur gestart, die negen maanden duurde. Daarna moest ik dagelijks een inenting krijgen om stabiel te blijven.'
'Twee jaar later, in 1997, herviel ik en dan besloot men in de kliniek om een transplantatie te doen met mijn eigen stamcellen. Het betekende dat ik deze keer wel een zware chemokuur moest ondergaan. Dat was lichamelijk en mentaal een erg moeilijke periode.'
'Gelukkig had ik mijn familie, mijn vrienden en mijn werkomgeving. Zij pepten me op, telkens en telkens weer, en gaven me moed. Toch waren er vele momenten dat ik het niet meer zag zitten.'
'Ik kon ook terecht bij Tony, onze pastoor. Hoe opstandig ik ook was, hij bleef er steeds rustig bij en zorgde er op die manier voor dat ook ik terug een zekere kalmte over me kreeg. Hij schonk me lectuur waar ik veel aan had.'
'Ik herinner me dat Tony eens zei: “Ook Jezus heeft jouw eenzaamheid en jouw verlatenheid meegemaakt. Je bent niet alleen, Mady, hij is met je. Vertrouw je grote angst aan hem toe. Doe dat, hij zal je dragen.”'
'Uit de gesprekken met Tony leerde ik dat alleen het heden belangrijk was en dat het geen zin had om te zeuren of bang te zijn voor wat later nog zou komen. Ik moest me concentreren op het huidige ogenblik en goed voor mezelf zorgen. Dat is een besef dat me al veel geholpen heeft en me nog altijd helpt.'
'Het was alsof ik er een
nieuwe familie bij kreeg.'
'In 2001 op een treffen van de Focolarebeweging waarvoor Tony me uitgenodigde, heb ik enkele mensen leren kennen die zich onmiddellijk over mij ontfermden. Ik voelde me heel verbonden met hen, het was alsof ik er een nieuwe familie bij kreeg.'
'De ziekte brak weer in alle hevigheid uit en ik moest opnieuw een transplantatie ondergaan, dit keer met stamcellen van mijn zus. Dat was een zeer zware periode, maar ik kreeg van mijn nieuwe vrienden veel steun. Ze baden voor me en de bezinningsteksten die ik van hen kreeg, gaven me kracht. Ze hielpen me door de moeilijke momenten heen.'
'De transplantatie verliep goed, maar daarna kreeg ik allerhande infecties. Op een bepaald moment had ik een dubbele longontsteking en men vond maar geen antibioticum dat sterk genoeg was om die te bestrijden. Mijn toestand werd zo erg dat men dacht dat ik het niet meer zou halen.'
'Het kon toch niet dat ik
nu al moest sterven.'
'De gedachte aan de dood kon ik niet verwerken. Het kon toch niet dat ik nu al moest sterven. Ik was veel te jong. Ik voerde innerlijk een hevige strijd en geraakte daar niet meer uit.'
'Toen kreeg ik opnieuw telefoon van Tony, die ik al lang niet meer had gehoord of gezien omdat hij voor een periode in het buitenland was. Hij herhaalde maar dat ik op Jezus moest vertrouwen. Hoewel ik me niet kon voorstellen op welke manier ik dat dan moest doen, kwam deze zin in mijn hart: “Oké, Heer, ik wil hier nog zo graag blijven, maar uw wil geschiede.”'
'Daarna belde ik naar mijn oncoloog met wie ik een erg goed contact had omdat ik wilde weten of ik inderdaad aan het sterven was. Hij antwoordde dat dat het geval kon zijn, maar dat hij me de volgende ochtend zou terugbellen. “Goed”, dacht ik, “dan ben ik er tenminste morgenvroeg nog”, en die gedachte stelde me gerust en zorgde ervoor dat de nacht kalm verliep.'
'De volgende morgen kreeg ik het goede nieuws dat ze eindelijk toch een antibioticum gevonden hadden waarop ik positief reageerde. En ik werd dan ook beter.'
'Altijd kwam er iets dat
me verder hielp.'
'Sedertdien heb ik nog een vijftal behandelkuren gehad. Regelmatig dacht ik dat ik het niet meer zou aankunnen, maar altijd kwam er iets dat me verder hielp: een lichtpuntje, net op tijd, zoals een sms-je, een bezoekje, een telefoon van iemand die speciaal aan me dacht of voor me zou bidden.'
'Dat duurt nu al zo’n dertien jaar lang en gelukkig gaat het momenteel al enige tijd goed, maar wat de toekomst zal brengen, weet ik niet. Soms vraagt men mij: “Hoe doe je dit, hoe hou je het vol? Je bent zo moedig.”'
'Ik vind dat als mijn familie en vrienden het volhouden, ik hen toch niet in de steek kan laten. De liefdevolheid die ik ondervind en die wederzijds is - de anderen voor mij en ik voor hen - beleef ik als een groot geschenk. En ik krijg ook kracht van hierboven.'
'Ik vraag de genade en de bijstand om dit aan te kunnen… met die houding van “dat uw wil geschiede”. En dit steeds weer opnieuw en opnieuw.'
[ Foto: Eef Ieven ]
De overname van teksten van deze website is toegelaten voor elk niet-commercieel doel mits vermelding: © Nieuwe Stad Magazine - Antwerpen
______________________________
'Wat de bewoners van deze stad nog het meest typeert,
is dat ze diepere levenservaringen delen met elkaar.'
[ lees het artikel ‘Loppiano’ hier ]
Reageer hier op dit artikel |
Archief | |
10-2008 | Met een hart voor jongeren - (pdf) |
09-2008 | Zij voor mij en ik voor hen |
06-2008 | De waarheid van de ogen |
05-2008 | Wie niet liefheeft, is al gestorven |
04-2008 | Uniek charisma van eenheid |
04-2008 | Chiara Lubich - fotoalbum - (videofragmenten) |
04-2008 | Het leven van Chiara Lubich |
03-2008 | Arbeid in een geest van verbondenheid |
02-2008 | Herstelrecht |
01-2008 | Vrijkomen uit de droefheid |
12-2007 | Creatieve minderheden |
11-2007 | Kunst in de gevangenis |
10-2007 | Sport voor iedereen |
05-2007 | Reinigingsmiddelen voor mensen met zorg |