![]() |
Nieuwe Stad Magazine Beatrijslaan 76 A B-3110 Rotselaar nieuwe.stad@scarlet.be www.nieuwestad.be |
Jef Huys
Ik ga op bezoek bij een vrouw enkele kamers verderop in het ouderlingenhome. Ze is terminaal. Ik zet me naast haar neer voor een gesprek en onmiddellijk begint ze over haar kinderen te vertellen.
‘Het zijn er drie en ze stellen het goed. Ze hebben goede studies kunnen doen. We waren een gelukkig gezin. Maar ach! Weet je, als de kinderen groter worden, hebben ze meer en meer een eigen manier van doen. Hun gedrag verandert en ze zijn onafhankelijk.’ Ik reageer met te zeggen dat alle kinderen op elkaar lijken. Ze gaan in het leven vooruit en hun ouders gaan achteruit. Ze maken hun eigen leven en wij hebben dat te accepteren.
De vrouw knikt. ‘Maar ze kunnen ook dat stukje leven dat jou nog rest totaal kapot maken en dat vind ik moeilijk.’ Nu praat ze hortend en haar emoties stokken in haar keel. Er is een kleine pauze en dan vervolgt ze: ‘Gelukkig is mijn oudste dochter me erg nabij gebleven. Haar zie ik regelmatig, met haar kleine kinderen. Ze heeft eigenlijk zoveel te doen. Maar ze is liefdevol en warm. Op dit moment is ze mijn enige vreugde.’ Ik informeer naar de andere kinderen. ‘Mijn zoon komt zelden. Soms snel een kort bezoekje en dan weer lange tijd niets. Ik weet niet veel van hem. Hij woont nogal ver.’
‘Ik heb eigenlijk nooit goed begrepen wat ik
verkeerd heb gedaan om haar zo te kwetsen.’
Ze noemt de namen van haar kinderen en geeft me nog enkele andere gegevens. Dan staart ze een hele tijd naar het plafond terwijl ze af en toe zucht. Ze vertoeft terug in haar herinneringen. Ik wacht af terwijl ik in mijn gemoed haar leven probeer te vatten.
En dan nogal bruusk: ‘Beste vriend, als ik nu nog één jaar langer zou mogen leven, nog één jaar en als mijn andere dochter dan nog eens één keer zou komen en dat ik haar kon zien en toelachen. Nog één keer… Weet je, ik heb eigenlijk nooit goed begrepen wat ik verkeerd heb gedaan om haar zo te kwetsen. Ze is nooit meer teruggekomen.’
Ze ademt zwaar. ‘Ik zou haar dat allemaal willen vergeven en ik zou haar ook willen vergiffenis vragen voor mijn gedrag want we hebben zeer zeker allebei ongelijk gehad. Het is erg om een kind te hebben dat zonder een woord te zeggen de deur achter zich dichtslaat. En die deur is nog altijd dicht, meneer, en dat is mijn wanhoop.’
Het is stil. Ik heb medelijden met haar, met haar onmacht, en raak even haar handen aan. Er is een moment van verstandhouding. Dan vraagt ze me of ik haar jongste dochter wil informeren over haar gezondheidstoestand en over haar laatste wensen en verzuchtingen. Haar ogen krijgen een andere glans en ze vindt het goed.
Met wat moeite vind ik het adres. Ze woont niet zo veraf. Ik schrijf haar een brief om te zeggen dat haar mama’s leven bijna ten einde is en dat ze al zolang op haar dochter aan het wachten is om terug vrede te sluiten. In mijn brief nodig ik haar uit om wat er tussen hen gebeurd is uit te wissen om deze laatste levensmomenten met een gevoel van vreugde in te kunnen gaan.
Het resultaat van mijn poging was niet wat ik verhoopte. De dochter heeft geen contact meer gezocht met haar moeder en de oude vrouw is zonder dat diepe gevoel van verzoening gestorven. Door mijn brief te schrijven heb ik gedaan wat ik meende te moeten doen en dat was mijn bijdrage aan deze situatie. Het vervolg heb ik toevertrouwd aan de Liefde, die ieder mens toch in zijn hart draagt. Zelf ben ik erg blij dat er in het hart van deze stervende vrouw terug emoties van hoop en vertrouwen op een goede afloop opflakkerden.
[ Foto: Photos.com ]
De overname van teksten van deze website is toegelaten voor elk niet-commercieel doel mits vermelding: © Nieuwe Stad Magazine - Antwerpen
______________________________
'Wat de bewoners van deze stad nog het meest typeert,
is dat ze diepere levenservaringen delen met elkaar.'
[ lees het artikel ‘Loppiano’ hier ]
Reageer hier op dit artikel |
Archief | |
04-2009 | Thema’s die me bezighouden |
01-2009 | Maandagmorgen in maatpak |
12-2008 | Een lotje uit de loterij |
11-2008 | Voorbij het onmogelijke |
10-2008 | Favoriete leraar - (pdf) |
09-2008 | Het hoofd koel |
06-2008 | Kunstschilder Eric Robin |
05-2008 | Muzikant en leraar - (muziek) |
04-2008 | Moederdag |
03-2008 | Solveig |
02-2008 | Mooi wonen |
01-2008 | Th(oma)s in As |
12-2007 | In het asielzoekerscentrum |
11-2007 | De kracht van kwetsbaarheid |
10-2007 | Honderduit |
09-2007 | Een gezegend schooljaar |
06-2007 | Een laatste brief |
05-2007 | De natuur: een waarde op zich |
04-2007 | Waarden communiceren |
01-2007 | Een stevig polleke |