![]() |
Nieuwe Stad Magazine Beatrijslaan 76 A B-3110 Rotselaar nieuwe.stad@scarlet.be www.nieuwestad.be |
Thomas Goyvaerts
Ik word uit mijn slaap gesnurkt en doe mijn ogen open. Het bed waarin ik lig is nog niet lang het mijne. Terwijl ik in stilte mopper, draaien mijn vermoeide ledematen zich in de richting van het gesnurk. De babyfoon staart me zwijgend aan. Naast haar knippert al even uitdagend mijn wekker. 04u09.
Toen ik drie jaar geleden koos voor de opleiding tot leraar secundair onderwijs, Nederlands, Engels en godsdienst, deed ik dat vooral omdat mijn Mechelse hogeschool niet ver was van waar ik woonde in Vilvoorde. Zo kon ik vlug en veel thuis zijn, zodat ik een handje kon toesteken in het huishouden. Met vier jongere broertjes en zusjes was ik vooral te raadplegen bij huiswerkperikelen.
Regelmatig trok ik gedurende weekends en schoolvakanties richting Limburg. In As, niet ver van Genk, woont mijn grootmoeder. Sinds de dood van mijn grootvader is ze dementerend en zorgt de familie ervoor dat er - tenminste gedurende de nachten - steeds iemand bij haar is. Een heel geregel, niet alleen praktisch. Oma is soms het schoolvoorbeeld van een koppig oud dametje met een moeilijk karakter. Ze heeft bovendien een scherpe, slimme tong - dat geeft hilarische, maar ook pijnlijke momenten.
De babyfoon was een idee van mijn mama. Ervoor sliep ik bij oma op de kamer beneden, waar twee bedden stonden. Het voordeel van zo’n apparaatje is dat ik meer privacy heb en tijd voor mezelf heb wanneer mijn dag met oma er om 23u opzit. Het nadeel is dat gesnurk door een babyfoon héél erg geconcentreerd klinkt.
Toen oma na een zware ziekte meer gezelschap nodig had dan alleen gedurende de nachten, groeide stilaan het idee om na mijn studies bij haar in te trekken als mantelzorger. Ik wilde me niet veel voorstellingen maken over hoe het zou zijn om dag in, dag uit samen te wonen met iemand van 85. Zelf was ik 19, in de fleur van m’n leven, ik had net mijn eigen theatergezelschap opgericht en samen met mama een boek uitgegeven, ik had dromen, ideeën, liefdes… Ik wist ook dat als ik deze keuze zou maken, ik het niet ‘zomaar wilde proberen’. Ik voelde het niet aan als een project van beperkte duur of als een fase tot er weer iets beters zich aanbood. Roeping is een groot woord, maar mijn engagement was toch meer een gevoel dan een rationele en weloverwogen beslissing. En zo ben ik in juli 2007, met mijn diploma op zak, naar het dorpje As verhuisd.
Ik woel tussen de lakens maar de slaap die ik zo graag wil vatten, ligt er niet. In mijn hoofd flitsen toekomstbeelden over de nakende dag. De hyperkinetische hond uitlaten. Naar de winkel gaan - bananen, hondensnoepjes, javel, kerstkaartjes, maandverband, beleg voor op de boterham,… Strijken, eten maken, afwas. Opruimen en dan wat mails beantwoorden. Misschien kan ik nog wel iets voorbereiden voor dat toneelstuk of werken aan mijn nieuwe boek. Ik zucht. Het liefst van al zou ik slapen!
‘Stilaan groeide het idee om na mijn studies
bij oma in te trekken als mantelzorger.’
Ik heb mijn intrek hier genomen in een apart gedeelte van het huis. Slaapkamer, badkamer, zitkamer, werkkamer,… Voor het eerst een plek die voor mij alleen is. Waar ik alleen ben. Oma doet geen trappen meer, dus ze weet niets af van de meubels van vroeger die nu in de garage staan. Of van de Thomasstoïcijnse manier waarop de kamers tegenwoordig ingericht zijn. Wat haar betreft, héb ik geen eigen kamers hier en vertrek ik elke avond naar de logeerkamer. Ik ben hier, zelfs na meer dan een half jaar, nog steeds te gast. Dat levert een hele hoop commentaar op - soms schertsend, soms verwijtend - wanneer ik zelf mensen uitnodig. Je nodigt toch immers niemand uit op een adres waar je zelf op bezoek bent? In het begin had ik het daar moeilijk mee en zweefde ik zonder thuis tussen twee huizen. In Vilvoorde, waar ik nog elke week kom voor mijn ouders en voor de toneelgroep, slaap ik ook op de ‘logeerkamer’. Ik ben er nog niet helemaal, maar stilaan beginnen mijn wortels opnieuw te groeien in dit Limburgse omaleven…
Klassieke muziek van Klara trekt me weg uit mijn zoete droom. Was ik toch terug in slaap gevallen? De wekker zingt me toe dat het kwart voor acht is. Tijd om uit bed te stappen en mijn glimlach aan te trekken. Terwijl ik samen met oma aan de ontbijttafel zit en zij haar ‘Belangske’ leest, kijkt door het raam een stralende ochtend me versjes gedicht aan…
[ Foto: NS archief ]
De overname van teksten van deze website is toegelaten voor elk niet-commercieel doel mits vermelding: © Nieuwe Stad Magazine - Antwerpen
______________________________
'Wat de bewoners van deze stad nog het meest typeert,
is dat ze diepere levenservaringen delen met elkaar.'
[ lees het artikel 'Loppiano' hier ]
De inspiratie kwam net op tijd. Ik voelde me wat moedeloos. Net als Thomas ben ik sinds enkele maanden mantelverzorgster van mijn moeder. Mijn moeder heeft nota bene dezelfde leeftijd als de grootmoeder van Thomas. Ik kreeg meteen een gevoel van herkenning, hoewel elke situatie uniek is. Ook bij mij groeide stilaan het gevoel dat ik best wat meer hulp kon bieden thuis dan wat ik tot dan toe deed. En blijkbaar wachtte ook mijn moeder ergens op hulp. En zo trok ik terug huiswaarts, terwijl ik mijn werk halftijds blijf verderzetten. Ik pendel ook tussen twee huizen, mijn eigen huisje en het ouderlijk huis dat me altijd zo vertrouwd is gebleven.
Vanavond ben ik met nieuwe moed naar mijn moeder gegaan. ‘En’, vroeg ik, ‘zal ik je pijnlijke been eens masseren, dat hebben we nog niet geprobeerd, hé?’ Direct werd de pijn veel minder en kwam de lach terug in huis!
Bedankt, Thomas, voor de inspiratie die je schrijvend woord me bood. Els
Reageer hier op dit artikel |
Archief | |
04-2009 | Thema’s die me bezighouden |
01-2009 | Maandagmorgen in maatpak |
12-2008 | Een lotje uit de loterij |
11-2008 | Voorbij het onmogelijke |
10-2008 | Favoriete leraar - (pdf) |
09-2008 | Het hoofd koel |
06-2008 | Kunstschilder Eric Robin |
05-2008 | Muzikant en leraar - (muziek) |
04-2008 | Moederdag |
03-2008 | Solveig |
02-2008 | Mooi wonen |
01-2008 | Th(oma)s in As |
12-2007 | In het asielzoekerscentrum |
11-2007 | De kracht van kwetsbaarheid |
10-2007 | Honderduit |
09-2007 | Een gezegend schooljaar |
06-2007 | Een laatste brief |
05-2007 | De natuur: een waarde op zich |
04-2007 | Waarden communiceren |
01-2007 | Een stevig polleke |