Nieuwe Stad Magazine
Beatrijslaan 76 A
B-3110 Rotselaar
nieuwe.stad@scarlet.be
www.nieuwestad.be
 

 

 

Brief en mail

[ april 2008 ]


Nu er in het nieuws zoveel gediscussieerd wordt over de euthanasiewet, voel ik een nog grotere dankbaarheid jegens mijn overleden ouders.
In het VRT-programma De zevende dag van 29 maart hoorde ik professor Etienne Vermeersch zijn standpunt over euthanasie verdedigen tegenover de woordvoerder van de kardinaal. Om zijn standpunt kracht bij te zetten haalde hij de huidziekte aan waarmee ik geboren ben. Volgens de professor zijn er voor zo’n kind geen overlevingskansen en kan het niet anders dan het dagelijks onder narcose te verzorgen. Het is volgens hem onmenselijk zo’n kind te laten lijden. Ik werd duizelig bij het horen van zijn woorden en voelde dat mijn ouders werden aangevallen als onmenselijk, daar zij me hebben laten leven. Ik spreek natuurlijk alleen over mijn ervaring, maar ik wil ode brengen aan mijn ouders. Ik vergelijk het leven met het scheppingsverhaal uit de Bijbel: steeds keert daarin dezelfde zin weer terug ‘het werd avond en het werd morgen’ en telkens is er een nieuwe schepping. Zo zie ik ook mijn leven.


 

'De nacht duurde jaren,

 maar stilaan brak het licht door.'

 


Ik kan best begrijpen dat mensen die een lange, donkere, koude winternacht vol ondraaglijke pijnen, angst, eenzaamheid en wanhoop doormaken - een nacht die geen einde kent - alleen nog de dood als uitweg zien en daarbij hulp vragen of zelf het initiatief nemen. Ik wil niet oordelen en zeker niet veroordelen. Mijn ouders hebben allicht ook zo’n lange donkere nacht doorstaan toen ze bij mijn geboorte een baby in handen kregen met de huidaandoening Bulleuse Erythrodermie, een blarenvormende ichthiosis. Zij kunnen zelf hun ervaring niet meer vertellen, maar ik weet - en ben hen onnoemelijk dankbaar - dat ze zijn blijven hopen tegen alle hoop in dat er een dag zou komen dat het weer licht zou worden. De nacht duurde jaren, maar stilaan brak het licht door. Dankzij hun liefdevolle zorgen en ondanks de beperkte middelen waarover de medische wetenschap zeventig jaar geleden beschikte, kwam er beetje bij beetje verbetering in mijn toestand zodat de blaren tot een minimum werden herleid. Een levenslange verzorging bleef onvermijdelijk, maar deze is voor mij niet langer een hindernis, het is een routine.

Ik weet het niet meer zo goed, maar ongetwijfeld hebben mijn broers en zussen aandacht van onze ouders moeten inleveren omdat ik zoveel zorgen nodig had. Nooit heb ik dat aan hen gevoeld, integendeel. Ze kwamen vaak naast me zitten om spelletjes te spelen en dan mocht ik delen in hun vreugde. We waren een groot gezin en onze ouders leerden ons delen, zorg dragen voor elkaar en later voor de gemeenschap. Toen ik voor mijn levenskeuze stond en ook uit werken wilde gaan, werd het weer nacht en heel donker. Na veel afwijzingen omwille van mijn ziekte heb ik toch drieëntwintig jaar mogen werken in de thuiszorg. Telkens heeft God mensen op mijn weg geplaatst die me geholpen hebben om de juiste richting aan mijn leven te geven. Weer kwam er licht en een nieuwe schepping waardoor mijn leven mooier werd en rijker aan inzicht, ervaring en vriendschap. Ik was vrijwilligster in het verenigingsleven op de parochie. Gelukkig heb ik moeder en vader nog iets kunnen teruggeven door voor hen te zorgen toen zij hulpbehoevend werden.

Nu ik gepensioneerd ben, heb ik de kans om als vrijwilligster wat vreugde en hulp te bieden in ons woon- en zorgcentrum bij mensen die onder begeleiding werken aan hun hobby’s; ook bezoek ik er enkele mensen die door omstandigheden wat minder bezoek krijgen en blijf hen nabij tot hun levenseinde. Ik hoop en bid dat ik hen Gods nabijheid een beetje kan laten voelen, wat velen hebben gedaan en nog doen voor mij. Terugblikkend op mijn leven zie ik ‘dat het avond werd en morgen’ en dat na iedere nacht iets nieuws kwam dat mij rustiger en gelukkiger maakte. In het scheppingsverhaal uit de Bijbel rustte God op de zevende dag. Ik hoop op de zevende dag van mijn leven te mogen rusten bij hem. Corry Rombouts - Hoogstraten

 

[ Illustratie: R. Cipollone (CIRO) ]

 

 

De overname van teksten van deze website is toegelaten voor elk niet-commercieel doel mits vermelding: © Nieuwe Stad Magazine - Antwerpen

______________________________

 

'Wat de bewoners van deze stad nog het meest typeert,

is dat ze diepere levenservaringen delen met elkaar.'


[ lees het artikel ‘Loppiano’ hier ]


Reageer hier op dit artikel

Naam :
E-mail :
Tekst :



Archief

06-2008Juni 2008
05-2008Mei 2008
04-2008April 2008
03-2008Maart 2008
02-2008Februari 2008
01-2008Januari 2008
12-2007December 2007
11-2007November 2007
10-2007Oktober 2007
09-2007September 2007
© Nieuwe Stad - Beatrijslaan 76 A, B-3110 Rotselaar - nieuwe.stad@scarlet.be - www.nieuwestad.be
© 2014 browsbox - Nieuwe Stad