Nieuwe Stad Magazine
Beatrijslaan 76 A
B-3110 Rotselaar
nieuwe.stad@scarlet.be
www.nieuwestad.be
 

 

 

Ombuigen naar positieve groei

 

Françoise Supeley

 

‘Onze dochter is 21. Momenteel zit ze in een periode waarin alles wat van onze kant komt afgewezen wordt. Een dieper gesprek over meer principiële dingen of over onze manier van samenleven is al helemaal onmogelijk. Hoe moet je dergelijke frustrerende communicatie volhouden? Het is de vraag die ik me stel na een nieuwe confrontatie tussen haar en mij op een moment dat mijn man op zakenreis is.’


Zaterdag, 1 uur ’s nachts

Ik ben opgestaan. Leen komt een klein half uur later thuis. Ondanks het nachtelijke uur hebben we nog een vrij uitgebreid gesprek. Op een rustige manier kunnen we beiden zeggen hoe we ons samenleven in huis aanvoelen. Wij - mijn man en ik - hebben het vooral moeilijk omdat Leen zo weinig deelt van haar leven en weinig betrokken lijkt bij alles wat ons gezinsleven aangaat. Het is vaak alsof we een hotelgast in huis hebben in plaats van een dochter. Van haar kant geeft Leen aan dat ze zich niet begrepen voelt en ze vindt dat wij niet echt belangstelling hebben voor haar. We vragen teveel dat ze zich aanpast aan ons leefpatroon (vaste maaltijduren,...) en we verwachten dingen waarvan zij het belang niet inziet (een nette kamer, wat meehelpen in huis,…).



Ik ben pijnlijk verrast door wat Leen zegt. Naar mijn aanvoelen hebben we altijd interesse gehad voor de dingen waar ze mee bezig is, maar vaak was het alsof onze vragen haar maar verveelden en we kregen steevast heel beknopte antwoorden. Voor het overige is haar bijdrage in het huishoudelijke werk vrij beperkt, maar misschien lijkt het haar wel of we voortdurend iets eisen omdat we vaak dezelfde vraag moeten herhalen om iets gedaan te krijgen... Ontgoocheld val ik uiteindelijk toch in slaap.

In haar boek Het nieuwe gezin zegt Liselotte Anckaert (*) dat confrontaties en conflicten een kenmerk zijn van elke duurzame relatie. De vraag daarbij is niet zozeer hoe het komt dat er (zoveel) conflicten zijn, maar wel: kunnen deze confrontaties omgebogen worden naar een positieve groei en verrijking van de relatie? Vergeving is een belangrijke waarde in duurzame relaties. Vergeven betekent immers nieuwe kansen geven. Vanuit deze visie is vergeven ook niet iets uitzonderlijks maar maakt het deel uit van het alledaagse leven.

 

‘Vergeving betekent nieuwe

 kansen geven en is een belangrijke

  waarde in duurzame relaties.’

 


Zondagavond

Leen vertrekt voor haar examens. Ik heb me de hele dag ongemakkelijk gevoeld, gekwetst maar ook boos. Op onverwachte momenten schieten allerlei gedachten door mijn hoofd... Hebben we in onze opvoeding en relatie met haar dan niets anders dan fouten gemaakt? Waarom stelt Leen zich zo egoïstisch en verwend op? Ze lijkt mijlenver van me af te drijven en elke gedachte aan haar smaakt bitter...



Vergeven kun je niet altijd meteen. Soms is de pijn te groot en je hebt ook tijd nodig om voor jezelf te stellen wat er verkeerd gelopen is. Het gaat daarbij niet in de eerste plaats om uit te drukken wat je allemaal voelt, maar om het gedrag dat jou irriteert of kwetst, te benoemen. Dat is een belangrijk element om nadien het conflict te kunnen bespreken met elkaar.


Dinsdagavond

Ik lees de aanpak van iemand die een vergelijkbare situatie heeft meegemaakt: proberen een nieuw contact op te bouwen door positieve dingen te zeggen, vertellen over dat wat jou bezighoudt... Door het gesprek gaande te houden kan je aangeven dat je iemand als persoon niet afwijst, ook al stoort jou een bepaald gedrag... Concreet uitspreken met welk gedrag je niet akkoord gaat, zonder te veroordelen of te verwijten, te veralgemenen, enzovoort.
In alle eerlijkheid, dit is utopisch. Moet ik weer eens toegeven, de eerste stap zetten? En wat haalt het uit? Ik wil dat Leen zich eindelijk als volwassene gaat gedragen.


Dinsdagavond laat

Ik ben toch gaan nadenken over haar positieve karaktertrekken, ik heb geprobeerd om de pijn te aanvaarden en tegelijk om de dingen wat los te laten, om de stap te zetten naar: hoe komen we hier uit? Wat wil ik precies dat Leen anders doet?
Overmorgen komt ze weer thuis. Ik gun het mezelf om ons laatste contact even opzij te zetten, te ‘vergeten’ tot ik weer in staat zal zijn alles in de juiste verhouding te zien.
Stilaan kom ik tot rust. Ik schrijf op wat ik graag anders zou willen in haar manier van doen.



Een belangrijke stap bij het aanpakken van een conflict is nagaan na welke nieuwe, andere gedragingen men van beide kanten weer iets kan proberen.
Beide partijen moeten ‘bicultureel’ zijn. Dat wil zeggen dat ze zich zo proberen in te leven in de andere persoon dat gekeken wordt met de ogen (hoofd en hart) van die ander om hem of haar beter te begrijpen, zodat ieder zich op die manier laat verrijken door de ‘cultuur’ van de ander.
Het is belangrijk om creatief en met een open geest bereid te zijn verschillende benaderingen uit te proberen, want ieder conflict heeft verscheidene mogelijke oplossingen.
Je kunt bijvoorbeeld zeggen: ‘Ik zou graag meer kunnen praten met jou over wat ik meemaak tijdens de dag en ik zou daarbij van jou graag reactie krijgen.’
Positieve aanpak dient niet alleen om jezelf te ‘bevrijden’ van het conflict of het in te perken maar vooral om concreet te tonen hoeveel waarde je hecht aan de ander en hoe graag je die ziet. Iedere gedragsverandering echter die niet gemotiveerd is vanuit een authentieke liefde zal niet lang standhouden en zal ook niet als een verbetering of vooruitgang aangevoeld worden. Dat is de visie van de psychologen Yzaguirre en Frazier (**).

 

‘Positieve aanpak dient vooral om

 concreet te tonen hoeveel waarde je hecht

  aan de ander en hoe graag je die ziet.’

 


Woensdagmorgen

Ik weet dat ik haar met nieuwe ogen kan zien. Ik ben bereid om die bladzijde om te slaan. Toch wil ik niet het signaal geven ‘dat alles kan’, of dat er niet gepraat moet worden. Zal ik Leen dan zeggen hoeveel pijn ze me gedaan heeft, of kan ik haar gewoon graag zien?
Ik besluit tot het laatste als eerste stap. Het is niet belangrijk voor mij om deze slag te ‘winnen’, ik wil dat we er beiden op vooruit gaan.



Over vergeven bestaan ook verkeerde ideeën. Vergeven is niet hetzelfde als alles ‘verdragen’, toedekken of goedpraten. Wie de eerste stap zet, kan misschien deze indruk geven, maar eigenlijk bedoelt men de liefde te herstellen zodat vanuit die barmhartigheid de weg naar elkaar weer open is. Om daarna samen vooruit te gaan zijn er veranderingen nodig die in een sereen gesprek duidelijk kunnen worden.
Vergeven staat ook niet haaks op normale gevoelens van boosheid, verdriet en ontgoocheling. Anckaert geeft aan dat wanneer onvoldoende tijd uitgetrokken wordt om gevoelens te uiten en ze wederzijds te erkennen, de genezing maar half gebeurt. Op die manier is er meer kans dat de wonden later weer openbarsten.
Dat betekent niet dat we op het moment zelf van het conflict er alles zomaar moeten uitgooien. Vaak maak je dan meer kapot en zal vergeving meer tijd en energie kosten.


Woensdagavond

Onverwacht belt Leen vrij laat op om te vragen of ik haar kan ophalen van de laatste trein. Een dag vroeger dan voorzien. Ze klinkt goed.

 

‘Mensen kunnen elkaars wonden

 helen door hun hart terug open te

 stellen voor elkaar.’

 


Vrijdagavond

We zijn in deze eerste dagen niet teruggekomen op ons nachtelijk gesprek... En toch is er verandering. Haar kamer is wat opgeruimd, ze helpt vlotter met kleine dingen in huis. Zelf probeer ik meer te delen, ook mijn gevoelens, zelfs als het gaat om gewone dingen. Ik laat bijvoorbeeld merken dat ook ik niet altijd zin heb in huishoudelijke taken. Ik probeer geduld te hebben als Leen niet meteen doet wat ik vraag, maar neem ook de afgesproken taak niet over. Ik behandel haar als een gelijkwaardige volwassene, zonder me te focussen op de vraag of ze zich wel volwassen gedraagt. Ik wil me niet laten blokkeren door ergernis als dingen anders lopen dan ik zou wensen...



Yzaguirre en Frazier situeren vergeving op vier niveaus: ziel, verstand, gevoel en wil. Op het niveau van de ziel vloeien de kracht en de motivatie om te vergeven voort uit het besef dat je zelf ook vergeving nodig hebt en dat God ook telkens vergeeft. Op het niveau van het verstand betekent het verwijtende en giftige gedachten actief weren en kiezen voor positief denken. Op het niveau van het hart denken we soms dat we al de pijn die we geleden hebben eerst moeten vergeten vooraleer te kunnen vergeven. Maar de tijd heelt op die manier geen wonden. Mensen kunnen elkaars wonden helen door hun hart terug open te stellen voor elkaar. Hoe meer je vergeeft, hoe meer liefde mogelijk is. En tenslotte is ook de wil belangrijk: je beslist zelf om te vergeven en neemt het initiatief.

Binnen een relatie van ouders en kinderen, net zoals van partners onderling, kies je bewust voor een duurzaam engagement. In moeilijker dagen uit dit ‘ik zal er zijn voor jou’ zich bij uitstek in vergeving.


* Liselotte Anckaert, auteur van het boek ‘Het nieuwe gezin - een veelvormige hoeksteen’ (Averbode, 2004), was stafmedewerkster van de Interdiocesane Dienst voor Gezinspastoraal en eindredactrice van ‘Rondom Gezin’. Vandaag is ze redactrice bij uitgeverij Licap.

** Juan Andrés Yzaguirre en Claire Frazier leiden een instituut voor relatiebegeleiding in Californië.


Contact: Françoise Supeley - Liselotte Anckaert

 

[ Foto's: Photos.com ]

 

 

De overname van teksten van deze website is toegelaten voor elk niet-commercieel doel mits vermelding: © Nieuwe Stad Magazine - Antwerpen

______________________________

 

'Wat de bewoners van deze stad nog het meest typeert,

is dat ze diepere levenservaringen delen met elkaar.'


[ lees het artikel ‘Loppiano’ hier ]


Reageer hier op dit artikel

Naam :
E-mail :
Tekst :



Archief

06-2008Jong geleerd
05-2008Op de trappen van de rechtbank
04-2008Zoek de zonkant
03-2008Spijt
02-2008Het virus van vriendschap
01-2008Gekwetst
12-2007Gezinspolitiek
11-2007Zelfstandigheid en verbondenheid
10-2007Eén en toch twee
09-2007Ombuigen naar positieve groei
06-2007Op reis naar elkaar
© Nieuwe Stad - Beatrijslaan 76 A, B-3110 Rotselaar - nieuwe.stad@scarlet.be - www.nieuwestad.be
© 2014 browsbox - Nieuwe Stad