Nieuwe Stad Magazine
Beatrijslaan 76 A
B-3110 Rotselaar
nieuwe.stad@scarlet.be
www.nieuwestad.be
 

 

 

Mijn rare rok

 

Barbara Bellinkx

 

Mijn man en ik hebben een vriendin die al een paar jaar in Ghana woont. Ze heet Lies. Regelmatig lezen we haar blog om te weten hoe ze het stelt. Toen we een leuke plek zochten om op vakantie te gaan, dachten we aan haar.

Om een land en zijn cultuur op een heel andere manier te leren kennen, vinden we het meestal leuker om tijdens onze vakantie als vrijwilligers in een project te gaan werken. Na wat heen en weer mailen met Lies, vertrokken we in de paasvakantie richting Ghana. Bloedheet (tropisch klimaat), stoffige wegen, uren en uren op de bus en eindeloze dorst! Enfin, we werden er onmiddellijk helemaal ingegooid.

Lies, die zelf als vrijwilligster is ingezet in een aids-preventieproject, had ons gevraagd om te helpen bij een kamp. Op zich was dat al een straf idee vermits men in Ghana het begrip ‘kamp’ - scoutskamp, chirokamp, cmkamp - niet kent. Schooldirecties, leraren en ouders werden allemaal overgehaald om hun medewerking en toelating te geven.

Per middelbare school werden twee studenten geselecteerd om naar het kamp te komen dat bestond uit voorlichtingslessen rond aidspreventie en het opnemen van een cd. Dit laatste was onze opdracht. Best spannend, omdat we geen idee hadden van wat de muzikale mogelijkheden van deze studenten zouden zijn. Zonder te spreken van het culturele verschil op muzikaal gebied, dat natuurlijk bijzonder groot is.



Het resultaat overtrof al onze verwachtingen. Niet omdat deze studenten zoveel getalenteerder waren dan de leerlingen bij ons, welnee! Maar omdat hun oneindige inzet, hun concentratie bij 40°C, hun wil om er iets moois van te maken… buitengewoon waren.

Ik ben al wat gewend als het gaat om werken met groepen pubers… Onwennigheid bij elke nieuwe taak, regelmatig de slappe lach, vrees omwille van het imago en plagerijen over uiterlijkheden. En deze studenten waren niet anders, behalve dan in een ding. Het was me opgevallen dat ze nooit opmerkingen gaven over elkaars lichaam (kleine jongen, dik meisje, scheve tanden, onhandigheid,...) De voorlaatste dag hadden we daar een gesprek over en hun uitleg was: ‘Dit lichaam heb je gekregen en daar draag je zorg voor. Je eet gezond, je wast je regelmatig. Niemand heeft het recht iets over jouw lichaam te zeggen.’

Toen ik polste naar kritiek op elkaars kledij, op oorbellen en zo… ontstond er gegiechel en gejoel. ‘Ja, die natuurlijk wel! Dat doet toch iedereen? Voor ons draag jij op dit ogenblik een rare rok.’


Contact: Barbara Bellinkx

 

[ Foto's: Eef Ieven en NS archief ]

 

 

De overname van teksten van deze website is toegelaten voor elk niet-commercieel doel mits vermelding: © Nieuwe Stad Magazine - Rotselaar

______________________________

 

'Wat de bewoners van deze stad nog het meest typeert,

is dat ze diepere levenservaringen delen met elkaar.'


[ lees het artikel ‘Loppiano’ hier ]


Reageer hier op dit artikel

Naam :
E-mail :
Tekst :



Archief

09-2010Er niet alleen voor staan
06-2010Zichzelf overtroffen
10-2008Vakwerk
09-2008Alle tijd
06-2008Streepje klaproos
05-2008Tactvol mailtje
04-2008Mijn rare rok
03-2008Zuurstof
02-2008Begrafenis
01-2008Tijd maken voor elkaar
12-2007Verse ideetjes
11-2007Zusjes
10-2007Revolutie
09-2007Eerlijke vinders
06-2007Win-win
05-2007Spectaculair begin
02-2007Vergaderen
01-2007Solden
© Nieuwe Stad - Beatrijslaan 76 A, B-3110 Rotselaar - nieuwe.stad@scarlet.be - www.nieuwestad.be
© 2014 browsbox - Nieuwe Stad