Nieuwe Stad Magazine
Beatrijslaan 76 A
B-3110 Rotselaar
nieuwe.stad@scarlet.be
www.nieuwestad.be
 

 

 

Op reis naar elkaar

 

Françoise Supeley

 

Hoe kort of dichtbij ook, een reisbezoek bereid je voor. Alle andere afspraken en plannen worden verplaatst voor dit gebeuren, dat je niet haastig wil afhaspelen. Je kiest samen het goede moment uit. Je zoekt met zorg een geschenk dat de ander plezier kan doen. Je bent benieuwd en kijkt uit naar de verrassingen, die er zeker ook bijhoren.

Een dieper gesprek voeren is als een reis ondernemen naar ‘het land van de ander’. In het boek ‘Getrouwd en gelukkig’ geven Juan Andrés Yzaguirre en Claire Frazier een aantal tips.



Een gesprek dat verder reikt dan het weer of de weetjes van de dag vat je pas aan op een ogenblik dat je partner er klaar voor is en met volle aandacht naar je kan luisteren. Om er niet te plotseling mee op de proppen te komen en daardoor de kansen op een fijn gesprek teniet te doen, kies je best een moment waarop jullie er allebei kunnen zijn voor elkaar zonder haast of tijdsdruk.

Met elkaar van gedachten wisselen is niet hetzelfde als een probleem uitpraten. Praten met elkaar wil de verbondenheid en de verstandhouding verdiepen, terwijl problemen oplossen dient om een conflict aan te pakken en een verandering in gedrag te realiseren. Daarvoor reserveer je dus liever een ander moment.

Mensen die al jaren samenleven, weten vaak van buiten hoe de dag van de ander verloopt. Wat ze echter niet weten is wat een bepaalde dag voor de ander betekent. Tenzij ze er over praten natuurlijk. Ze kunnen de hele dag met elkaar doorbrengen en zien wat de ander allemaal doet, zonder te merken wat werkelijk belangrijk voor hem of haar is. Pas wanneer ze dat aan elkaar vertellen, delen ze hun leven echt.



Zoals je je reiskoffer graag volstopt met moois en lekkers uit je eigen streek om te schenken aan de ander, zo komen we niet zelden bij de ander aan met ons hart en hoofd vol van ons eigen leven. Dan riskeren we niet te zien wat hij of zij zelf allemaal deed om ons een toffe verwelkoming te geven.

Een dag verloopt niet altijd rimpelloos. Een tegenvaller kan zwaar wegen en soms wil je meteen al bij het binnenkomen alle ellende kwijt aan je partner. Maar je kan onderweg naar huis al eens nadenken over wat je voelt en wat belangrijk is voor jou. Over hoe je uitdagingen hebt aangepakt en hindernissen hebt genomen. Wie weet heb je ondanks je eigen moeilijkheden toch oog voor de ander en wil je rekening houden met wat die jou wil vertellen. Dan start de communicatie goed.

 

‘Je stopt je reiskoffer graag

 vol met moois en lekkers om

  te schenken aan de ander.’

 


Een eerste noodzakelijke stap voor een goed gesprek is luisteren, eerder dan praten. Daarvoor moet je jezelf losmaken van je eigen gedachten, gevoelens en plannen. Dat lukt het best door je partner alle aandacht te geven en interesse voor hem of haar te tonen. Jezelf ‘leeg maken’ is een manier om jezelf opzij te zetten. Dat zal in het begin een bewuste keuze zijn, maar eens je je volledig geconcentreerd hebt op de ander, denk je automatisch niet meer aan jezelf.

Belangstelling en ontvankelijkheid uitdrukken doe je niet enkel met woorden maar bijvoorbeeld ook door oogcontact, door een open luisterhouding aan te nemen, door eens te knikken of op te kijken en zoveel meer van die kleine gebaren. Lichaamstaal is belangrijk om een diepe, fijngevoelige openheid te uiten.



Openheid kan niet zonder diep respect. Ook oprechte weetgierigheid en belangstelling helpen om elkaar beter te begrijpen en om thuis te komen bij elkaar. En door je nieuwsgierigheid aan te scherpen en te verfijnen, wordt luisteren aantrekkelijk en aangenaam. Denk dus niet te snel dat je alles al weet van elkaar, maar sta open voor verschillen en veranderingen.

Je gesprekspartner aanvaarden zoals die op dat ogenblik is, is tonen dat je de verschillen tussen jullie aanvaardt, dat je bereid bent met die andere visie, die andere gevoelens, die andere inzichten… rekening te houden. Zonder te oordelen, zonder ermee te lachen, zonder ze als onbelangrijk weg te wuiven. Iemand aanvaarden betekent meer dan hem kunnen verdragen.
Je partner aanvaarden en begrijpen vergt al het mogelijke om hem als het ware in je op te nemen. Zo kun je genieten van elkaar, gewoon zoals je beiden bent.

In het thuisland van de ander ervaar je ongetwijfeld dingen waarvan je vindt dat jij die beter doet. Je zult het niet altijd eens zijn of je staat verbaasd over bepaalde ideeën of gevoelens in andermans verhaal. Je partner vertelt bijvoorbeeld hoe zwaar zijn werk is, terwijl jij dat eerder als een leuke hobby zag. De ander ziet er misschien tegenop om een bergtocht met jou te maken, terwijl jij er al hardop van droomt en alles wil doen om aan te tonen hoe prachtig zo’n uitstap samen wel is.

Vaak ga je als vanzelf vergelijken. We zien verschillen en benoemen die gemakkelijk als beter of slechter, mooier of minder mooi... En het gebeurt dat, terwijl de ander zijn verhaal doet, we er niet in slagen om geen commentaar te geven. Het zou nochtans beter zijn te luisteren tot iemand helemaal uitgesproken is, om niet te riskeren het gesprek te breken. Door je volle aandacht te geven, alles te willen horen en je interesse de hele tijd levendig te houden, is je partner geholpen om vrij en diepgaand te spreken en wordt het wederzijdse begrip makkelijker.

 

‘In het thuisland van de ander

 ervaar je ongetwijfeld dingen waarvan

 je vindt dat jij die beter doet.’

 


Zelfs al onderbreek je het gesprek niet, dan nog kan je tijdens het luisteren in de verleiding komen om je aanmerkingen, oplossingen of goede raad al voor te bereiden terwijl de ander nog aan het vertellen is. Dat betekent eigenlijk dat er gelijktijdig twee gesprekken lopen want er is een tweede, stil gesprek binnen in jou en dat gesprek vormt een stoorzender die verhindert om echt te horen wat de ander zegt.

In een gesprek wordt dikwijls geluisterd zonder dat er reacties komen waaruit blijkt dat de boodschap overkwam. Wanneer de een stopt met spreken, vraagt de ander enkel: ‘ben je klaar?’, en neemt het woord op een manier alsof er intussen nog niets werd gezegd.
Ingaan op wat de ander heeft verteld door kort samen te vatten wat de centrale boodschap was en te verifiëren of de ander zich wel begrepen voelt, is een kostbare steun. Het is niet nodig om alles woordelijk te herhalen, je kunt het voornaamste even noemen, maar het geeft de ander de kans om te zien of jij alles begrepen hebt. Desnoods kan hij nog verhelderen wat hij precies zeggen wou. Ook kan je een kleine opmerking geven of een korte gedachte bij wijze van commentaar.



Zelfs als je het niet eens bent met de ander kan je jouw waardering tonen voor zijn ideeën, gevoelens en ervaringen. Je kunt laten voelen dat je blij bent dat hij dit met jou wil delen, bijvoorbeeld omdat het je helpt hem beter te begrijpen. Het zou een vergissing zijn daar geen belang aan te hechten of, erger nog, wat gezegd wordt te bagatelliseren of in het belachelijke te trekken. Zich aan beide kanten gewaardeerd voelen is de basis van goede communicatie.

Wat de ander zegt, kan vragen uitlokken of een verlangen wekken om meer te weten. De beste vragen zijn open vragen die een uitgebreider antwoord vereisen dan alleen maar ja of neen. Ze geven blijk van de nood om dieper op het onderwerp in te gaan. Probeer niet te vervallen in kritiek als je verwijst naar concrete voorbeelden.
Ook raad geven zonder dat erom gevraagd wordt, komt dikwijls slecht aan en kan ertoe leiden dat de communicatie gaat draaien rond het willen oplossen van een probleem, of afglijdt in nodeloze discussie.

De communicatiecirkel is rond wanneer beide partijen konden vertellen wat ze wilden, konden luisteren naar elkaar en reageren op de boodschappen van de ander, en wanneer ze zich aan weerskanten gewaardeerd en zelfs begrepen voelden.

 

‘De meest zalige ontmoetingen zijn die

 waarbij je de “cultuur” van de ander beter

 hebt begrepen en in je hebt opgenomen.’

 


De meest zalige ontmoetingen zijn die waarbij je een stukje met de ander bent meegegaan, zijn ‘cultuur’ beter hebt begrepen en in je hebt opgenomen. En als de ander van zijn kant verlangt te weten hoe het leven is bij jou. Dan keer je rijker terug. Dan heb je zin om nog meer verbondenheid te scheppen en te vinden, om de relatie die je gelukkig maakt verder te verfijnen.
De ander zal blij zijn jou zo dikwijls als kan te ontvangen, want ook hij kon zichzelf zijn. Dat zet aan tot steeds intenser en dieper samenleven en leidt naar nieuwe rijkdommen om met elkaar te delen.

Een relatie wordt sterker als partners veel en goed communiceren met elkaar. Communicatie zal je in tegenstelling tot een reis of bezoek niet willen beperken tot speciale momenten. Juan Andrés Yzaguirre en Claire Frazier zijn van mening dat communicatie ‘niet de kers op de taart, maar de taart zelf’ is, en daar hebben ze een punt.

   
  
  

Dit artikel werd geïnspireerd door ‘de kunst van de communicatie’ in het boek 'Casados y felices' van Juan Andrés Yzaguirre en Claire Frazier. De auteurs leiden een instituut voor relatiebegeleiding in Californië.


Contact: Françoise Supeley

 

[ Foto's: Photos.com ]

 

 

De overname van teksten van deze website is toegelaten voor elk niet-commercieel doel mits vermelding: © Nieuwe Stad Magazine - Antwerpen

______________________________

 

'Wat de bewoners van deze stad nog het meest typeert,

is dat ze diepere levenservaringen delen met elkaar.'


[ lees het artikel ‘Loppiano’ hier ]


Reageer hier op dit artikel

Naam :
E-mail :
Tekst :



Archief

06-2008Jong geleerd
05-2008Op de trappen van de rechtbank
04-2008Zoek de zonkant
03-2008Spijt
02-2008Het virus van vriendschap
01-2008Gekwetst
12-2007Gezinspolitiek
11-2007Zelfstandigheid en verbondenheid
10-2007Eén en toch twee
09-2007Ombuigen naar positieve groei
06-2007Op reis naar elkaar
© Nieuwe Stad - Beatrijslaan 76 A, B-3110 Rotselaar - nieuwe.stad@scarlet.be - www.nieuwestad.be
© 2014 browsbox - Nieuwe Stad