![]() |
Nieuwe Stad Magazine Beatrijslaan 76 A B-3110 Rotselaar nieuwe.stad@scarlet.be www.nieuwestad.be |
Jan Gijbels
In 1993 startte ik als bedrijfsleider van een personenvervoerbedrijf. Ik was vijfentwintig en had geen of weinig ervaring. Ik merkte echter dat heel wat kwesties waar ik eerst geen weg mee wist zich vanzelf oplosten als ik eerst naar anderen luisterde alvorens een beslissing te nemen.
Zo herinner ik me een jonge vader die kwam solliciteren en me zijn verhaal deed. Op zijn attest van goed gedrag en zeden zag ik onmiddellijk dat hij in het verleden veroordeeld was geweest. Een van de vereisten om in ons bedrijf in dienst te mogen treden, is net het bezitten van een blanco strafregister. Mijn eerste reactie was dan ook om ons gesprek op een beleefde maar snelle manier af te ronden. Ik voelde echter aan de manier waarop deze man zich aanmeldde, dat het belangrijk was mezelf opzij te schuiven en naar hem te luisteren.
Hij vertelde me dat zijn domme fout er steeds voor zorgde dat hij nergens werk kon krijgen. Men weerde hem overal. Er was als het ware een stempel op zijn ‘ik’ geplakt.
‘Men weerde hem overal. Er
was als het ware een stempel
op zijn “ik” geplakt.’
Tijdens de daarop volgende gesprekken bleef ik proberen mijn vooroordeel aan de kant te zetten en energie te steken in onze korte ontmoetingen om een goed contact met die man op te bouwen. Zo ontdekte ik zijn talenten, zijn eerlijkheid, zijn wens ook om een nieuwe start te maken. Ook leek het me dat hij capaciteiten had om het werk op een goede manier uit te voeren.
Na enkele testen, die positief waren, heb ik de man aangenomen. Zijn verleden heb ik definitief achter me gegooid. Zijn enthousiaste manier van werken heeft ervoor gezorgd dat ook de anderen in ons bedrijf hem zijn gaan appreciëren. Onze open communicatie hielp hem om in zichzelf te geloven en om goed voor zijn gezin te zorgen. Hij heeft enkele jaren prima gefunctioneerd bij ons.
Ik probeer erover te waken dat er in het bedrijf vele onderwerpen van mens tot mens ter sprake kunnen worden gebracht. Ik streef ernaar om in alle handelingen de mens centraal te stellen. Wat ik hier bijvoorbeeld voor doe, is ervoor zorgen dat tijdens mijn aanwezigheid iedereen op elk moment bij mij langs mag komen om wat te praten, om dingen te vragen, om tot een open gesprek te komen. Ik heb gemerkt dat er door de jaren heen onder de collega’s een cultuur ontstaan is waarin men bewust voor elkaar, voor een collega, of voor een klant ‘kiest’. En waarbij men indien nodig in staat is om het werk eventjes volledig los te laten.
Jaren heb ik zelf de sollicitaties gedaan in ons bedrijf. Het is belangrijk dat een chauffeur die er werkt sociale aanleg heeft en in staat is om mensen die mindermobiel zijn te helpen, geduld uit te oefenen, correct te zijn in de omgang, rust uit te stralen… buiten het feit goed te kunnen rijden. Toch wilde ik nog iets meer. Ik wilde er graag voor zorgen dat iemand zich onmiddellijk thuis kon voelen tijdens de sollicitatiegesprekken door bijvoorbeeld eerlijke antwoorden te geven, of daar waar ik aanvoelde dat iemand niet of te weinig tot zijn recht kwam, te informeren naar diens dromen of wensen, of door blij te zijn met andermans vreugde, of te proberen eventuele tegenslagen goed te begrijpen... Maar door de groei van het bedrijf voelde ik na enkele jaren dat ik het personeelsbeleid moest doorgeven aan een ander. Dit was zeer moeilijk voor mij: het was alsof ik een van mijn kostbaarste taken uit handen gaf.
Vandaar dat ik iemand wilde die dezelfde, voor mij zo belangrijke waarden kon leggen in de sollicitatiegesprekken en van die waarden ook de toelatingsvoorwaarden kon maken om bij ons in dienst te treden. Door hier veel over te communiceren met de nieuwe kandidaat, door me nederig op te stellen tegenover hem, door mijn gevoelens op een eerlijke manier naar hem te uiten… zijn we er in geslaagd om een team te vormen. Een team dat dezelfde belangrijke menselijke waarden respecteert. Iets wat ik niet voor mogelijk had geacht.
Contact: Jan Gijbels
[ Foto: Photos.com ]
De overname van teksten van deze website is toegelaten voor elk niet-commercieel doel mits vermelding: © Nieuwe Stad Magazine - Antwerpen
______________________________
'Wat de bewoners van deze stad nog het meest typeert,
is dat ze diepere levenservaringen delen met elkaar.'
[ lees het artikel ‘Loppiano’ hier ]
Reageer hier op dit artikel |
Archief | |
04-2009 | Thema’s die me bezighouden |
01-2009 | Maandagmorgen in maatpak |
12-2008 | Een lotje uit de loterij |
11-2008 | Voorbij het onmogelijke |
10-2008 | Favoriete leraar - (pdf) |
09-2008 | Het hoofd koel |
06-2008 | Kunstschilder Eric Robin |
05-2008 | Muzikant en leraar - (muziek) |
04-2008 | Moederdag |
03-2008 | Solveig |
02-2008 | Mooi wonen |
01-2008 | Th(oma)s in As |
12-2007 | In het asielzoekerscentrum |
11-2007 | De kracht van kwetsbaarheid |
10-2007 | Honderduit |
09-2007 | Een gezegend schooljaar |
06-2007 | Een laatste brief |
05-2007 | De natuur: een waarde op zich |
04-2007 | Waarden communiceren |
01-2007 | Een stevig polleke |